Voorbij en nog maar pas begonnen

Wie had kunnen dromen dat in 2018 mijn leven zo drastisch zou veranderen?
Was in de eerste maanden mijn agenda vrijwel net zo leeg als in de deprimerende jaren ervoor.
Vanaf april ontstond er een wervelwind waar die van Alice in Wonderland niets bij was.
Zoveel nieuwe dingen op mijn pad, die voor anderen wellicht heel gewoon zijn, maar voor mij heel byzonder.

Een tweede rigoreuze verhuizing naar weer een andere kant van het land, met achterlating van enkele dierbaren.
Na de chaos die de verhuizing met zich mee bracht was mijn agenda plotseling gevuld met leuke dingen: uitjes, etentjes, ontmoetingen, zingen.
Soms moest ik gewoon even een time out nemen om alles te laten bezinken.
Ook fijne dingen kunnen soms te overstelpend zijn.

Over hoe mijn leven in de laatste maand van het jaar weer volkomen op zijn kop ging hoef ik niets meer te vertellen.

Ik wist niet dat mijn hart zo groot was.
Ik was vergeten hoe het voelt als iemand oprecht van me houdt.
Me mooi vind, waar ik mezelf lelijk vind.
Trots op me is op het moment dat ik me heel klein voel.
Me aanraakt als ik mezelf onaanraakbaar denk.
Ik was vergeten hoe het was om werkelijk mezelf te zijn.
Hoe dankbaar ben ik, dat ik toch nog mag ervaren hoe het is om lief te hebben met heel mijn hart.