Bij het ontwaken
schreeuwt het donker me aan.
Mijn hart klopt als een bezetene.
De zoveelste vergeten nachtmerrie.
Ik trek de dekens over mijn hoofd.
Het lukt niet om op te staan.
Na een eeuwigheid tikt de kat op mijn gezicht.
Dan moet ik wel gaan.
Met een houten kop naar de leegte.
De laatste happen van mijn ontbijt
wurg ik naar binnen om een uur of drie.
Ik speel maar weer een spelletje on line.
Dat werkt enigszins verdovend.
En even is dat fijn.
Maar de leegte blijft maar staren.
Er is niet veel te doen.
Het is weer somber buiten.
En ik kan nergens heen.
Oh Marlien dit klinkt wel erg verdrietig en zwaar... Natuurlijk weet ik niet wat er aan de hand is (en dat hoef ik ook niet te weten), maar ik hoop dat je door deze zwarte periode heen komt.. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Marjan
9 maanden sociale isolatie en totaal geen activiteiten breken me nu finaal op.
VerwijderenDe sociale isolatie herken ik, ik kom zelfs niet in de winkels.... maar gelukkig kan ik het nog steeds handelen. We moeten nog 'even' volhouden, maar de beruchte laatste loodjes wegen erg zwaar. Ik hoop dat je deze 'dip' zo snel mogelijk te boven komt, of je in ieder geval íets positiever gaat voelen.
VerwijderenGroetjes Marjan
Ik kom alleen nog 1x in de week bij de supermarkt om de hoek.
VerwijderenDie is nu erg rustig.
Ze moeten het daar vooral van het toeristenseizoen hebben.
De supermarkten waar je hier kunt bestellen hebben een levertijd van twee weken.
Dat werkt voor mij niet.
Het uitspreken heeft voor mij al een beetje geholpen.
10 maanden grrrr
BeantwoordenVerwijderenLaten we hopen dat dit jaar een beter jaar gaat worden voor je! sterkte!
BeantwoordenVerwijderenLaten we dat hopen voor iedereen
Verwijderen