Accepteren

 Ooit vocht ik zeker 25 jaar met mijn lijf om er uit te zien zoals de goegemeenschap vond dat ik er uit moest zien.

25 jaar van bloed zweet en tranen, twee eetstoornissen, ondervoeding, overvoeding, dietisten, therapeuten en huisartsen, die me allemaal wel even dun dachten te maken verder, een metabolisme dat volledig aan gort was, na 400 kilo (ja 1600 pakjes boter) afgevallen en nog meer weer aangekomen te zijn,nam ik het moedige besluit om het te accepteren zoals het was. 
Vanaf die tijd bleef ik stabiel te zwaar, had nog maar één garderobe, kon mijn geld en mijn spaarzame energie in andere dingen gaan steken (sporten, uitjes, verliefd worden).

Maar al die jaren erna moet ik me al teweerstellen tegen vooroordelen, botte kritiek, harteloze opmerkingen, ongevraagde en soms megastompzinnige dieetadviezen (elke dag ontbijten met zwarte koffie en een peer) en de pijnlijkste blijft altijd: "tja het is je eigen keus".
Zelfs als ik zeg dat alle echte deskundigen me dringend geadviseerd hebben om er niet meer aan te beginnen blijft de kritiek komen.
Integenstelling tot het zusje type fotomodel, zal ik er nooit zo uit zien als men vind dat moet.

Vorig jaar moest ik omdat ik zoveel verzwakt was, proteinerijk voedsel eten, en voor het eerst in heel veel jaar werd ik een maat groter.
Dat doet dan toch wel weer verdriet, want eraf gaat het weer niet.

Tjonge wat dwaal ik af.
Maar het zat me dan ook weer ff hoog, afgelopen week weer eens meerdere ondoordachte opmerkingen naar m'n hoofd gekregen.

Dit blogje wilde ik het hebben over de megaleuke aankoop die ik dit weekend deed.
Bij een verkoopster waar ik ook al vaker slaagde.
Gek genoeg had ze zelf deze jurk en overjurkschort niet gecombineerd.
Pas toen ze het inpakte zag ze hoe leuk de combinatie was.

De kleuren zijn overigens in het echt veel frisser.

Dus maar ff de fotos van marktplaats geleend.