Ze mag weer

Ze voelde het al een tijdje aankomen de laatste tijd.

Het was nog berenkoud, maar af en toe liep ze aarzelend richting achterdeur.

Vanmiddag bleef ze dan ook heel verbaast staan toen ik hem open deed.

Voorzichtig deed ze de eerste stapjes naar buiten, steeds omkijkend naar mij.

En dan begint de vaste route door de achtertuin.

Al blijft ze me overal in de gaten houden.

Sniffeldesnuffel alles wordt gecontroleerd.

En dan zakt ze tevreden neer op een tuinstoel.

Het is lente.

En dat kondigt zich ook duidelijk aan.

In de schaduwkant van mijn tuin nog sneeuwklokjes, maar daaromheen komen krokussen en daglelie en boterbloemen alweer op.

In het strookje waar de bessenstruiken staan zijn tot mijn verbazing de krokussen die ik 5 jaar geleden op de huurdersdag kreeg voor het eerst opgekomen.

En de forsitia staat ook al in bloei.

De vogeltjes zingen het hoogste lied.

Vorige maand heb ik dan eindelijk weer hulp voor de tuin gevonden.

Net gepensioneerd, wil ie af en toe ook wat te doen hebben, voor een zeer bescheiden vergoeding.

We hebben heel flexibele afspraken, afgepast aan het weer, z'n rug, z'n zin en of er nog wat in de kliko past.

Ik ben blij met elk uurtje.

Inmiddels heeft ie de voortuin bijna volledig gestript.

Veel dood spul, onkruid en een grasinvasie zijn al in de kliko verdwenen.

Het ziet er nu even angstaanjagend kaal uit.

De foto heb ik gemaakt voor ie klaar was, dus je ziet links achter de grasinvasie nog deels staan. 

Volgende stap is het laatste stuk van de zijtuin (als er niet te veel autos voor staan) en de klimophaag die ik vorig jaar zelf stukje bij beetje heb proberen te knippen, wat niet al te best gelukt is omdat het gewoon te zwaar voor me was.