Gistermorgen werd ik wakker met een traanoog.
Ik had de dagen ervoor last van droge ogen gehad, dus ik dacht dat ik te hard gewreven had.
Eten ging wat moeizaam, maar ik had een erg dikke belegde bol, dus viel me verder niks op.
Maar toen 's avonds ik na het tandenpoetsen m'n mond wilde spoelen spoot het water m'n mond uit.
En toen ik vanmorgen in de spiegel keek hing m'n hele linkergezichtshelft scheef.
Ik schrok me het schompus.
Gelukkig kon ik een uurtje later al bij de huisarts terecht.
En die constateerde gelukkig dat het niets neurologisch is.
Ik heb de ziekte van Bell.
Is te genezen, maar ik ben wel 3 tot 6 maanden zoet.
Daarna had ik een afspraak bij de fysio in het pand ernaast, om een nieuw trainingsplan te bespreken en over m'n onzekere lopen te praten.
Heb hem en passant nog een nieuw woord geleerd: kuitenflikker = een rare smak oftewel een lelijke val.
Daar had ie nog nooit van gehoord
Vervolgens ging ik nog een deur verder naar de apotheek om zalf, druppels en een megazware pretnisonkuur te halen.
Daarna moest ik eigenlijk naar de tandarts, die naast de huisarts zit, maar die had gelukkig afgebeld gisteren.
Vervolgens naar huis.
Huisarts gebeld voor een afspraak over drie weken.
Want ik had m'n agenda natuurlijk vergeten in alle consternatie.
Tandarts gebeld om te melden dat ik een pretnisonkuur heb.
Maar die hadden lunchpauze.
Ergotherapeute gebeld om een afspraak te maken voor de aanschaf van een goede rollator en een het kunnen aanvragen voor een rollatorophanging voor aan m'n trike.
Daar kan ik eind van de middag al terecht.
Dus nu alleen de tandarts nog te pakken krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten