Planten in potten

Vroeger, toen ik nog drie hoog op een flat woonde had ik groene vensterbankvingers.
Maar ik moet tot mijn schande bekennen dat ik mijn binnenplanten schromelijk verwaarloos sinds ik een tuin heb.
Dus besloot ik twee weken geleden dat ik daar toch maar eens wat aan moest doen.
Ik haalde een grote zak potgrond, sleepte alle potten naar buiten en toen was ik een beetje moe.
Dus bleven ze staan.

Na een flinke stortbui goot ik de potten leeg, sleepte alles weer naar binnen omdat er nog meer regen verwacht werd en zette alles bij mijn achterdeur.

Vandaag sleepte ik alles weer moedig naar buiten en zocht alle potjes op die ik kon vinden.
Ik scheurde zieltogende plantjes en potte de goede stukken weer op.
En na enige tijd zat ik tot aan mijn kruin onder de potaarde.

De grote cactus, waar de katten hele lagen haar op achter gelaten hebben, wikkelde ik in een dikke laag poetsdoeken, zodat ik me niet zou prikken als ik hem uit de pot klopte.
Ik kocht hem lang geleden op de potjesmarkt in Haarlem.
Toen was ie een cm of 15, nu wel een halve meter zowat.

Toen ik de  vrouwentongen wilde splitsen was de aarde op, dus moet ik weer een keertje op de fiets naar de andere kant van het dorp.
En daar heb ik vandaag even geen puf meer voor.

Mijn twee dikbladen zijn hard aan een grotere pot toe, maar die heb ik niet.
Dat wordt dus zoeken op mp of de rommelmarkt.
De linker heb ik al een jaar of 20, de rechter al meer dan 40 jaar.
Die kreeg ik als stekje en hij overleefde verwaarlozing, natte voeten, en vrieskou.

Nu moet ik alles weer naar binnen sjouwen.
Maar eerst is het tijd voor een glaasje melk en een knäckebrödje met leverworst.