Verhuizen

En toen was het gistermorgen in alle vroegte echt zo ver.

Tot mijn verbazing reden er 3 verhuiswagens voor.

Met 5 man sterk werd de boel in ongelofelijk korte tijd ingeladen.

Ondertussen zaten mijn poeties opgesloten in de badkamer, waar af en toe een verontwaardigde kreet uit opklonk.
Vriend A kwam ons ophalen en na vertrek van de verhuizers moest ik mijn vriendinnetjes opsluiten in de ruime reisbench die ik voor de gelegenheid aangeschaft heb.
Daar waren ze niet erg blij mee.
Lolo heeft vrijwel de hele weg klagelijke geluiden geproduceerd.
Piep was tot mijn verbijstering erg rustig.

Eenmaal aangekomen bij ons nieuwe huis moesten ze helaas nog een paar uur in de bench blijven op een schaduwplekje in de tuin.
De verhuizers liepen nog in en uit en er was binnen geen ander  veilig plekje voor ze.

Maar toen iedereen vertrokken was mochten ze hun nieuwe huis gaan verkennen.
Dat ging eerst nog wat aarzelend, maar al gauw won de nieuwsgierigheid het van de angst.

Ik heb vannacht op een kaal matras geslapen, zonder kussens.
M'n beddengoed is onvindbaar.
Net als de koffer met kleding die bij de hand moest blijven.
Gelukkig vond ik vanmorgen wel de doos met wasgoed terug.
Dus staat de wasmachine die ik gekregen heb nu al te draaien.
En in mijn weekendtas vond ik nog een setje schone kleren voor vandaag.

Bij het uitladen is het glas en de lijst van 1 schilderij gesneuveld en mijn computer is gevallen.
Die moet ik vandaag even aanzetten om te kijken of ie het nog doet.

En dan kunnen we beginnen met uitpakken en inrichten.
En daar kan ik nog heel veel hulp bij gebruiken.
Maar nu ben ik vooral moe, heeeeeeel erg moe.
Al heb ik op de kale matras wel 6 uur geslapen vanacht.