Kunstenaars in Ommen

Normaal is Ommen 'szomers een bruisend toeristenstadje dat bol staat van de activiteiten: veel braderieën, live muziek en kunst.

Maar ja net als overal is ook hier alles afgelast.

De gemeenschap doet wel hard z'n best om er het beste van te maken.

Zo mogen de restaurants hun terrasmeubilair ruimer op de pleinen uitzetten om zich aan de 1,5m te houden en toch voldoende klandizie te kunnen hebben.

Het centrum hangt vol vrolijk gekleurde vlaggetjes en op de dagen dat er anders markten zijn gaan er nu muzikanten door de straten.

5 kunstenaars sloten de handen in één en besloten dit weekend een mini kunstroute uit te zetten.

Het weer zat zaterdagmiddag niet mee, het regende pijpenstelen.

Wij bezochten eerst de tentoonstelling bij Danielle Tesselaar in Vinkenbuurt.
De onverharde weg naar het grote moderne boerenbedrijf met enorme open koeienstallen was omlijst met veldbloemen en de paaltjes waren fraai beschilderd met dieren die in de omgeving leven.
Maar verder viel het een beetje tegen.
Niet dat er niets moois te zien was, er was een variëteit aan schilder-, vilt-, en beeldhouwkunst van diverse kunstenaars.
Maar de begroeting was lauw en er was geen enkele interactie vanuit de aanwezige kunstenaars.
Alleen de erfhond verwelkomde ons op blijde toon.
Een gemiste kans.

Onze volgende halte was het atelier van Jeroen Bijl.
Over een slingerend diep uitgesleten ruw zandpad tussen de maisvelden bereikte we zijn pitoreske boerderijtje op een sprookjesachtig plekje in Arriën
In een al even lief schuurtje werden wij enthousiast begroet door de schilder, die ons gelijk vertelde over zijn werk dat tot aan de zoldering hing.

Ook kregen wij heldere uitleg over de moderne manier van etsen op polyacrylascetaat of zoiets.
Daar komt geen etsvloeistof meer aan te pas.
Alleen nog kraspennen.
Zijn etsjes van koeien en landschapjes uit de omgeving spraken me erg aan.

De gallerie van Tom Lucassen was onze derde stop.
Tom is zanger bij het koor waar ik nog niet zo lang bij zing en we hadden hem al eens beloofd om te komen.
Hij kocht een paar jaar geleden dit verwaarloosde pand, waar vroeger een huisartspraktijk in zat en verbouwde het tot een fraaie galerie met beeldentuin.
Hier was een keur aan kunstenaars aanwezig die allen graag over hun werk vertelde.
En er stond de koffie en thee met wat lekkers klaar.
Vooral het glaswerk sprak me erg aan.
En ook de schilderijen op een basis van gekrakkeleerde klei en een serie vrolijke huizen in olieverf  vond ik erg aansprekend.

Aan Claire Poutsma en Azat Malikov kwamen we helaas niet meer toe.
De gastvrije Azat kennen we al van eerdere bezoekjes, ik heb een mooi miniatuurtje van hem.