Meedoen

Als ik manmoedig met de heggenschaar de klimophaag aan het mollesteren ben zjoeft achter mij steeds een groepje kinderen langs.
Twee jongens met luxe fietsen met versnellingen voorop.
Een meisje met wapperende haren erachter aan.
En steeds verder achterop rakend, een klein jongetje, met prachtig rood haar, op een piepklein blauw fietsje.
Hij trapt de beentjes uit zijn lijf, maar kan ze onmogelijk bij benen.
Als er een auto aankomt wijkt hij uit, raakt de stoeprand en duikelt in het gras.
”Ben je nog heel?” roep ik.
Hij staat op en roept: ”Ja hoor, ik ben nog heel!".
Hij komt terug gefietst en zegt met een bedremmelt gezichtje: "Ik mocht meedoen zeiden ze”.
"Het is niet eerlijk he!”, antwoord ik.
”Nee”, zegt ie en raced weer achter de anderen aan, die alweer de hoek om komen.