Ik mis je stomme streken niet
Ik mis je lange sterke armen
Met handen als kooltjes
Waaraan ik me kon warmen
Ik mis je domme leugens niet
Ik mis je blauwe ogen
Waarin ik toch altijd kon zien
Of er weer werd gelogen
Ik mis je rare spelletjes niet
Ik mis je flauwe grappen en de pret
Maar ik mis niet hoe ik steeds opnieuw
Door jou voor het blok werd gezet
Ik mis je
Maar ik mis je niet
Wat mooi, en triest.
BeantwoordenVerwijderenEen aantal dingen zou ik ook over mijn ex man kunnen schrijven. Fijne man tot hij weer eens een paar uur vergat dat er thuis een gezin zat en daar ook afspraken met had lopen. Kon ik weer niet weg bijvoorbeeld.
En op een gegeven moment is je geduld en incasseringsvermogen op.
Een prachtig gedicht! Maar ook het verdriet en gemis spreekt eruit…..
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord, Marlien!
BeantwoordenVerwijderen