Even naar Ommen

In mijn vakantiepotje zat weer net genoeg om een paar dagen de hort op te gaan.
Mijn oppas wilde met liefde weer op mijn dametjes passen.
De weersvoorspellingen waren goed.
Dus boekte ik nogmaals het garagehuisje in Ommen, waar ik afgelopen september ook al was.

Via Treinreiziger.nl ontdekte ik dat de goedkoopste treinkaartjes dit keer bij vakantieveilingen te koop waren en zo bespaarde ik nog bijna 6€ op twee enkele reizen.
Ik besloot dit keer geen fiets te huren, maar in Ommen aangekomen bood mijn   gastvrouw me een oude degelijke fiets te leen aan.
Daar zei ik natuurlijke geen nee tegen.

Maandag avond at ik weer bij de Paraplu, waar ik als een oude bekende begroet werd.
Het was er weer erg gezellig en bij vertrek werd me gevraagd of ik die vrijdag weer kwam.
Helaas kon ik dat niet.

Dinsdagochtend liep ik een rondje over de markt en kocht er een taartje dat bestond uit de droogste cake die ik ooit geproeft heb.
Alleen de vulling van slagroom en vruchtenjam, maakte het nog eetbaar.
Maar ja, voor een euro mag je niet zeuren he?

's Middags bezocht ik het vliegermuseum, daar wijdt ik een volgend blogje aan.

En ter afsluiting at ik voor het eerst van mijn leven bij de Kwalitaria.
Ik verwachtte een gewone snackbar, maar het is net even meer.
Geen eten uit de muur in plastic bakjes, maar een leuk opgediende plank met eten.

Woensdagochtend bezocht ik de twee grote kringlopen, mijn aankopen konden jullie al bewonderen in mijn vorige blogje.
Bij het uitpakken van alle borduurpakketjes ontdekte ik dat de lapjes grootdeels plastic of lakenkatoen waren.
Maar door de grote hoeveelheid garen en de 27 borduurnaalden is het toch absoluut geen miskoop.

En 's avonds at ik weer bij het Vlierhuis, waar ik ook al weer oude bekenden tegen kwam en nieuwe bekenden maakte.

Donderdagochtend heb ik een uur baantjes getrokken in het binnenbad.
Daarna dook ik het bubbelbad in, waar verder niemand in zat.
Veel later pas kwam een badjuffrouw me vertellen dat dat deel van het zwembad niet toegankelijk is als er baby uurtje in het ondiepe bad is.
Maar ze had me voor één keertje laten zitten.
Lief he!

Tussen de middag at ik broodjes leverworst.
Daarna had ik naar het streekmuseum gewild, maar dat is helaas 's winters dicht, net als het nieuwe fietsmuseum.
Dus was ik maar weer zo brutaal om, net als vorig jaar, bij het handwerkgroepje binnen te stappen.
Ook daar werd ik hartelijk begroet en mocht weer gezellig aanschuiven.
En toen werd ik acuut ziek.
De broodjes leverworst vielen totaal verkeerd en ik zal jullie verdere details besparen.

Vrijdag had ik mijn bezoek willen afsluiten met warme chocolademelk en appelgebak bij de HEMA, maar dat durfde ik nog niet aan.
Dus kocht ik er een breivork, die al een tijdje op mijn wensenlijstje stond en een aantekenboekje dat me aanmaant tot grote dromen.

Ik zat nog een tijdje op de enorme brug van het mistige uitzicht te genieten.

En toen begon de lange reis naar huis weer.
Waar twee blije dametjes me op stonden te wachten.
En ik ziek onder een dekentje met ze op de bank kroop.