Vakantie deel 2 van 8

Dinsdag 1 april:

De volgende ochtend word ik om kwart over vijf al wakker.

Lang leve de zomertijd 🥴

Ik bleef nog wel even liggen, maar zat toch al vroeg aan het ontbijt.

Het was behoorlijk heiïg buiten.

Om negen uur gaat het zwembad open.

Dus lag ik er om vijf over negen in.

Het bad is maar klein, maar goed voorzien.

Glijbaan, bubbelbadje, wildwaterbaantje en van die harde stralen waar je je schouders mee los kunt masseren.

Ik trok de nodige rustige korte baantjes, gebruikte alle bubbels en stralen.

En de glijbaan bleef maar lonken.

Hij was niet groot, maar de open trap deed me aarzelen en ik was bang dat ik met m'n dikke kont vast zou komen te zitten.

Maar na drie kwartier raapte ik alle moed bijeen, klom de trap op, brak bijna m'n been toen ik probeerde te gaan zitten en weg gleed, en roetsjte in sneltreinvaart naar beneden.

Er ontsnapte zelfs een spontaan gilletje.

En toen veroorzaakte ik een golfbad.

Denk ik 😂.

Met een enorme klap verdween ik onderwater.

Volgende keer knijp ik m'n neus dicht, het water schoot tot in m'n hersenen.

Maar ik voelde me ff heel stoer.

Collage van geleende fotos.

Vakantie zonder zwemmen is voor mij geen vakantie.

Belangrijk is dat ik het bad ook weer uit kan komen.

Ik heb dan ook zorgvuldig een park uitgezocht met een toegankelijke trap in het zwembad.

Tussen de middag reed ik richting Hellendoorn.

Even dacht ik dat m'n fiets kuren had, want ik ging zo traag, maar ik ging bijna onzichtbaar bergopwaards tot aan het Avonturenpark, daarna daalde het zo stijl dat ik af en toe moest remmen.

En ik vroeg me toch wel wat geintimideerd af of ik terug wel omhoog zou kunnen komen.

In Hellendoorn ging ik Lunchen bij Lorkeers een lunchroom en bakker, waar ik jaren geleden, voor de pandemie al eens met de Uitbus kwam.

Eerst een chocolademelk met  heel veel echte slagroom.

Zo leuk, zie je dat kleine gele bolletje rechts?

Dat is een piepklein ijsje op een piepklein oubliehoorntje.

Daarna een broodje brie, met honing, noten en sla.

Het had een hele mooie naam, die ik prompt weer vergeten ben.

Ik heb er eerst een hele poos naar zitten kijken.

Niet alleen omdat het er zo lekker uit zag, maar ook omdat ik geen idee had hoe ik dit nu moest gaan eten.

Uiteindelijk heb ik er gewoon maar een mes ingezet en er een slagveld van gemaakt.

Maar lekker dat het was!!!

Daarna deed ik boodschappen bij de supermarkt aan de overkant.

Ik schrok zo enorm van de prijzen van het vlees, dus nam ik in plaats daarvan maar champignons mee.

Daarna reed ik prompt de verkeerde kant op.

Maar kwam daardoor wel lang deze molen.

Na pakweg 1,5 km kwam ik op een plek waar ik met Anne heel wat keren langs gereden ben.

Toen drong het tot me door dat ik terug moest.

Dus nog een ritje door het dorp en toen was ik toe aan de grote uitdaging bergopwaards.

Je kunt het op de foto niet goed zien, maar ongeveer vanaf waar de straat van kleur veranderd gaat het behoorlijk stijl en steeds stijler naar boven.

Wonder boven wonder viel het erg mee.

In de hoogste ondersteuning ging het traag maar gestaag omhoog.

Oeps tablet in beeld 😉.

Vanaf het Attractiepark tot aan het vakantiepark hoefde ik niet meer te trappen.

De weg ging een kilometer lang rustig omlaag.

En de fiets reed vanzelf.

Thuisgekomen voelde ik aan alle kanten vergeten spieren, dus was het tijd voor een siësta.

Maar wat was het lekker om zo door het bos te fietsen en zomaar ergens te lunchen.

En vooral dat ik eindelijk weer eens zelfstandig nieuwe wegen kon begaan.

Me even weer vrij kan voelen.

Terug naar deel-1-van-8

Naar deel 3 van 8