Steam Punk Chocolate Factory

Na het debakel met de vorige knikkerbaan, heb ik heel lang geaarzeld of ik dat nog wel opnieuw aandurfde.

Temeer omdat er wel een flink prijskaartje aan deze hing.

Maar ik vind hem zooooo leuk.

En hij is van hetzelfde merk als m'n eerste knikkerbaan, die het wel goed doet.

Waarom ie trouwens chocoladefabriek heet is me een raadsel.

Er zijn alleen een paar taartjes en heel veel toverballen.

Het is wel weer even overschakelen en erg heel geconcentreerd werken, want alles moet echt goed kloppen, anders draait ie straks niet.

Maar na  1,5 uur is de basis gelegd.

Ik schrijf deze bouwblogjes altijd in stukjes, direct nadat ik weer een poosje aan het bouwen ben geweest.

Dan zit het nog vers in m'n geheugen.

Met de Book Nooks probeerde ik altijd afgeronde onderwerpen te laten zien.

Dat is hiermee niet mogelijk.

Het blijft tijdens het bouwen lange tijd vaag waar het naar toe zal gaan.

Dus zie je nog even vage technische fotos op weg naar het eindresultaat.

De volgende dag, werk ik weer een uurtje verder.

Er komen heel wat radertjes aan te pas dus ik moet elke keer testen of het wel soepel loopt.

Een milimeter verschil in montage kan de boel al vast laten lopen.

In het midden valt de "robotkok" nu nog om, maar die zal straks dansen.

Een dag later is de eerste werknemer gearriveerd.

En de aandrijving voor de toverballenlift zit op z'n plek.

En dan begint het opeens al een beetje ergens op te lijken.

Toen was ik aan de reclamezuil toe.

Nu kan ik als voormalig technisch tekenaar best aardig tekening lezen.

Maar de beschrijving in vier talen is zo pietepeuterig, dat je een vergrootglas nodig hebt.

Dus moest het een paar keer opnieuw. 

De batterijhouder zit erin en de bedrading moest in een gleufje ernaast gevouwen worden.

Maar als je dat doet dan kun je dus nooit meer een batterij vervangen.

Op de foto hieronder hangen de draden er dan ook nog onderuit.

En ik legde dit probleem eerst maar eens voor aan de andere bouwers van de buildiy-club, voor ik verder ging.

Ik heb geen goede oplossing gekregen, dus volg ik de oplossing die ze ergens in Azie (ben vergeten waar) hanteren:

"Als je het niet verbergen kan, benadruk het dan".

Dus mogen de kabels gewoon goed zichtbaar blijven hangen.

In elke fabriek zijn immers wel kabels te vinden.

Tussendoor heb ik nog even de toverballenlift getest.

Ik had er een hard hoofd in, maar hij werkt als een tierelier.

Ik kon het niet laten om voor het slapen gaan nog even de lichtjes aan te doen.

Leuk he!

Inmiddels ben ik al ruim een week bezig.

Het assembleren van dit stuk was heel pittig.

Ik ben er toch wel 2 uur mee bezig geweest.

Ik verloor ook nog een klein onderdeeltje, dat ik uiteindelijk achter de tv-kast terug vond.

Was nog een hele toer om dat te pakken te krijgen, want ik was nog mega stijf van die gekke val van 3 dagen ervoor, dus de knietjes wilden niet buigen.

De knikkerbaan begint  binnenin steeds meer vorm te krijgen.

Is niet te fotograferen.

Aan de achterzijde is de begane grond nu klaar.

Werknemer 1 zit nu droog en veilig.

Werknemer 2 is ook gearriveerd.

Dat had nog wat voeten in de aarde, want ik had zijn werkplek wel in elkaar gezet, maar had over het hoofd gezien dat ik hem al kon plaatsen.

Daar kwam ik pas achter toen de achterzijde in elkaar zat.

Die moest dus weer deels losgepeuterd, waarbij het balkonnetje krak deed.

Gelukkig niet onherstelbaar en toen alles weer op z'n plek zat was het ook niet meer zichtbaar 

Ik kon het die dag niet laten om nog eventjes een half uurtje voor het eten te pakken, om de luifel te plaatsen.

De volgende dag weer een laag erop gemaakt.

Deze draait straks rond en duwt de toverballen naar het gat.

Het was nog een heel gemier om het ding op z'n plek te krijgen.

Want het moest door een hele nauwe doorgang.

Ik was als de dood dat er wat zou breken.

Hoe dichter de afronding nadert, hoe meer ik de neiging heb om te lang door te gaan.

Ik ben dan net een paard dat de stal ruikt.

Maar de laatste loodjes bleken zondag nog net even teveel.

Vierkante oogjes en stijve spieren van het te lang gekromd zitten.

De volgende dag plaatste ik de kap over de meter (foto linksonder) en de koepel.

Wat die meter meet?

Geen idee.😂

Zo, de laatste werknemer is ook gearriveerd, de eerste taartjes zijn gebakken, laat de bel maar luiden.

Nog even een blik op alle kanten.

Toen alles klaar was moest er natuurlijk eerst proef gedraaid worden.

Daarbij liep er nog hier en daar wat vast, maar dat heb ik kunnen verhelpen.

Al met al zit hier 15 uur werk in.

Hij is best pittig.

Ik vond het echt heel erg leuk om te doen.

Om zelf een filmpje te maken kwam ik handen tekort, maar Buildiy heeft een mooi filmpje op YouTube staan.